‘Fantasiezowelles nietzo’. Wat heb je nodig om theater te maken? Twee spelers, een oud schoolplein, wat bankjes en een verhaal. Op locatie in het Oude Noorden speelt theatergroep ZUUR in deel twee van het tweeluik Sluitertijd. Was in februari het verhaal van Els over haar jeugdvriendschap met Maarten te zien, nu vertelt Maarten zijn kant van het verhaal.
Bij het binnenlopen op het schoolplein wordt het publiek vrolijk begroet door de jonge Els die op een kleed ligt te spelen met een kinderserviesje, een touwtje en knuffeldieren. ‘Oh ja, dat deed ik ook vroeger’, hoor ik rond me mompelen: ‘ik kende heel wat van die draadfiguren, weet je nog, kop-en-schotel, de Eiffeltoren’. Zwierig slaan de toeschouwers de dekens om die ze meekregen op deze frisse lente-avond, als kinderen rond een kampvuurtje. De ranja en smarties op de tafeltjes, het is niet moeilijk in verbeelding mee te gaan naar de kindertijd.
Even later komt Maarten het plein op, in pak, met aktetas. Hij vertelt over de brieven die hij op zolder vond nadat zijn moeder was overleden. Brieven die Els en hij elkaar schreven maar die nooit aan zijn gekomen omdat zijn moeder ze heeft onderschept. Pas nu begrijpt Maarten waarom hij niets meer van Els hoorde na haar verhuizing. Maar waarom deed zijn moeder dat?
Het is een bijzondere vorm die ZUUR heeft gekozen, eigenlijk bestaat het tweeluik uit twee monologen, gespeeld door twee acteurs, die prachtig heen en weer kunnen schakelen tussen volwassen en kind zijn. In dit deel zien we de herinneringen van Maarten aan zijn vriendin Els. Herinneringen die hem meeslepen weer te zijn als toen, rennend over het schoolplein, liedjes radend van een cassettebandje van Kinderen voor kinderen, samen met Els. Daarnaast vertelt hij als volwassene wat er gebeurd is.
In deel een was al te horen hoe moeilijk Els het had met de verbroken vriendschap, die ook voor het publiek een raadsel bleef. Heeft Maarten de verklaring?
Is het raadsel nu opgelost? Deel 1 van Sluitertijd laat je met veel vragen achter, deel 2 geeft antwoorden zo lijkt het, maar als je er wat langer over nadenkt dan besef je dat je nog steeds niet weet wat er nu echt aan de hand was. De gebeurtenissen van vroeger blijken gestuurd door vermeende observaties. Is Maartens fantasie met hem op de loop gegaan en heeft hij zo ongewild de scheiding veroorzaakt?
‘Fantasiezowelles nietzo’ leest Els al spelend voor uit de songteksten van het cassettebandje. ‘Kijk hier staat het.’ Wat is de impact van fantasie op het werkelijke leven? Zou dat de vraag zijn die ZUUR aan de orde wil stellen? Persoonlijk gekleurde herinneringen en (verdrongen) waarheden geven geen uitsluitsel over de werkelijke gebeurtenissen. Gaat het stuk over hoe je het verleden kunt interpreteren? Hoe iedereen zijn eigen kijk heeft op wat gebeurd is? Zijn herinneringen slechts een momentopname, zoals de titel Sluitertijd doet vermoeden? Dat het verleden onveranderd blijft maar wel een nieuw jasje kan krijgen? Zoals het schoolplein niet langer een schoolplein is, maar een woonplein, omdat de school verbouwd is tot appartementen. Al deze vragen roept het stuk op, daar denk je over na als je weer naar huis loopt. Het is een mooi idee, maar levert het ook mooi theater op?
Er blijven veel vragen open. Je mist ook het contact tussen de personages in hun volwassen vorm. Er wordt meer verteld over wat gebeurde dan dat je het ook werkelijk gespeeld ziet en daardoor kom je ondanks het aanstekelijke spel van beide acteurs niet echt in het verhaal. Het is moeilijk mee te voelen. De dwingende vorm maakt het stuk wat hermetisch.
Dat neemt niet weg dat het erg leuk is om theater op deze bijzondere locatie in het Oude Noorden te zien.
concept en tekst Denise Bontje en Judith Blankenberg | regie Denise Bontje | dramaturgie Judith Blankenberg | spel Simone van Hulst en Bart van Ree | vormgeving Sander Huijzer | productie Cor Kapaan | publiciteit Marieke Bergsma | grafisch ontwerp Huff&Reuter | fotografie Eline Houtkamp | website Bart Roorda, Tuxion
3 t/m 8 april op verschillende tijdstippen op locatie in het Oude Noorden
meer info en kaarten via: sluitertijd.zuur.net of www.zuur.net
De recensie van Sluitertijd deel 1 is te vinden op: www.grazen.nl
