Hatchlings #4 fris, vermakelijk, sprookjesachtig en niet alleen voor kinderen
HATCHLINGS#4 is een verzameling van drie korte dansstukken, gemaakt door drie talentvolle choreografen. De stukken zijn bedoeld voor een jong publiek. Jan Martens, Sabina Perry en Duda Paiva doken in de jeugdige kant van zichzelf en ontwikkelden elke een dans, die zowel toegankelijk is, als een boodschap meegeeft. Elk stuk wordt voorafgegaan door een korte video, waarin de artistiek leider van Meekers, Arthur Rosenfeld, even kort spreekt met de maker van het stuk dat gaat komen. Het werkt goed: je krijgt wat inzicht in de maker, er wordt weinig getoond van het stuk zelf zodat het een goede proloog blijft van wat gaat komen, en het geeft de techniek de ruimte om het speelveld klaar te maken voor het volgende stuk.
Yanaika en Fabian Holle spelen in de voorstelling van Jan Martens niet alleen broer en zus, maar zijn dat in het echt ook. In de dans die zij opvoeren, voel je de familiale verbondenheid. Ze beginnen samen keuvelend onder een deken over allerlei dingen die je voor de eerste keer doet. En dan vooral gericht op dingen die zij voor de eerste keer deden, voelden of zagen van elkaar. Omdat je de dansers nog niet echt ziet, ontstaat er de spanning van een spel, zoals je dat als kind zo mooi
kon spelen. Om een eigen paradijs, een eigen speelwereld te bouwen, heb je niet meer dan een deken nodig. Er wordt gedanst, meegezongen, gek gedaan en gezwegen. Maar het mooiste deel van dit stuk is toch wel de slow motion vechtpartij, waarbij we zien dat broer en zus Holle erg aan elkaar gewaagd zijn, fysiek, maar ook in hun mimiek. Het brengt je terug naar een tijd waarvan je soms vergeet dat je die hebt meegemaakt met je eigen broer of zus.
De eeuwige vraag over wat goed en wat fout is, wordt niet beantwoord in het stuk van Sabina Perry. Dat is ook niet perse nodig. Het spel dat ze spelen om de dunne scheidslijn te laten zien tussen goed of fout is een leuk spel tussen de vier dansers, die met verschillende gouden objecten de ruimte volledig benutten en direct oogcontact met het publiek niet uit de weg gaan. Er zit veel humor in
dit stuk, maar de dans is fysiek gezien een stuk minder interessant. De dansers Koen Keulen, Evelyne Rossie, Lars Wettman en Ans Kanen zijn vrolijk, toegankelijk, bewegen fijn en zijn alle vier prettig om naar te kijken, maar het blijft een beetje in het midden hangen. Ze laten het speelveld niet alleen
met een half gevoel achter, maar ook met een enorme rotzooi. Hier had meer conclusie in gezeten.
En toen kwam de koning. Duda Paiva heeft Jim Barnard een pop laten maken genaamd Koning Erysichton. En deze koning is een egocentrisch figuur, met een eng gezicht, realistische ogen en een angstaanjagende stem. Vanaf het moment dat hij het speelveld opkomt, neemt hij alles over. En hij heeft honger, wat er toe leidt, dat hij alles op wil eten, wat ook maar in zijn gezichtsveld is. Of hij het nou met geweld zich toe moet eigenen of niet. De pop is gemaakt van een speciaal soort rubber, dat er voor zorgt, dat de koning echt tot leven komt. Er zit altijd een trilling of een beweging in, ook al houdt danser Andreas La Monica hem helemaal stil. Dit is gelijk het sterkste punt van dit stuk, je vergeet dat je naar een pop zit te kijken. Maar dat ligt niet alleen aan het materiaal. Andreas laat de koning alle kanten op gaan, hele bananen opeten, mensen omhakken en meer. Maar als danseres Ana Teixidó de koning in handen krijgt, ontstaat er een gevecht tussen de twee, waarin niet altijd even duidelijk is wie de leiding neemt. het zorgt voor een mooie finale, waarin wel een heldere conclusie tussen goed en fout te vinden is. Geven is beter dan nemen.
De combinatie van de drie stukken, maakt het een geheel met een leuk, fris begin, een wat onbeholpen, doch vermakelijk midden en een spannende, sprookjesachtige afsluiter. En niet alleen leuk voor kinderen.
Nog te zien:
zondag 19 februari, 15:00 uur
Rotterdamse Schouwburg | Rotterdam
donderdag 10 mei, 20:00 uur
De Krakeling | JongDanst! | Amsterdam
zaterdag 12 mei, 14:30 uur
De Vest | Alkmaar
zaterdag 12 mei, 20:00 uur
Rotterdamse Schouwburg | Rotterdam
