Verhalen vlechten zich aaneen en wisselen elkaar af, de tijd vervliegt, seizoenen volgen elkaar op.
Deze theatervoorstelling speelt zich af op een plein. Een plein vol kleurrijke passanten: een vrouw op hoge hakken, een jonge zakenman, twee mensen in badkleding, postbodes op de fiets, een gezelschap in feestkleding, een man met een ladder, iemand die de krant doorbladert, twee jonge meisjes, een oude vrouw met een winkelwagentje, een onbestemd iemand, een blinde, een voetbalfan, een schoonheid en een gek. Een plein met gewone alledaagse mensen die soms minder alledaagse dingen doen.
Het zijn eenzame en uitbundige karakters die elkaar tegenkomen, elkaar helpen, elkaar dwarszitten, groepjes vormen en afscheid nemen.
Wat is hun verhaal? Wie zijn het? Wat zien we? En is dat wat je ziet ook wat een ander ziet?
Met spel, dans, video, licht en live muziek creëer je in het uur waarop wij niets van elkaar wisten als het ware je eigen verhaal. Intrigerend en fascinerend. Vluchtig maar betekenisvol.
Een voorstelling zonder woorden die tot de verbeelding spreekt.
Dit theaterstuk is te zien van 6 januari 2012 t/m 19 februari 2012 in Rotterdam en wordt gespeeld door acteurs, dansers, studenten van de MBO Theaterschool en niet-professionele spelers.
Zondag naar de uitvoering van “het uur waarop wij niets van elkaar wisten” van het O.T.theater geweest.
Ontroerend vond ik het om te zien hoe de diversiteit van de spelers was.
Het gespeelde kon iedere toeschouwer voor zich in gaan invullen.
Knap gespeeld, ook de gebrekkige oudere mens.
Kortom het was genieten!