Recensie IFFR ’111 girls’ (Nahid Ghobadi en Bijan Zamanpira)

IFFR 111 girls

“Wij zijn 111 meisjes uit Irans Koerdistan. Wij schrijven om u te informeren dat we niet langer mannen in ons land kunnen vinden . Tegenwoordig is het werkelijk al moeilijk genoeg  ook elders in Iran goede mannen te vinden die beschikbaar zijn.  We zijn gedoemd om in dit geïsoleerde gebied eenzaam oud te worden. Het is niet nodig om het gebrek aan mannen te verklaren. De redenen zijn u welbekend. Dit is niet de eerste brief die we …”. De brief is ondertekend met honderdelf vingerafdrukken plus handtekeningen en bevat een wilde verzameling afgeknipte haarlokken. Speciaal afgevaardigde van president van Iran, Nazim Donyadideh (Reza Behbudi) krijgt de brief in handen gedrukt door een jongetje dat hem naar de meisjes moet gidsen. Dat laatste is wel nodig want de weg is lang en alle wegwijzers blijken weggehaald. Bovendien stelden de meisjes een ultimatum, binnen 48 uur willen ze een antwoord van de president anders voeren ze hun voornemen uit. Nazim heeft opdracht de massazelfmoord te voorkomen.

IFFR 111 girlsDat blijkt moeilijker dan gedacht, de ene na de andere auto sneuvelt aan panne of ongelukken en de er zijn veel hindernissen zoals jongens die onderweg autobanden lek schieten of macht misbruikende politieagenten. Als zijn eigen regering bovendien Nazim van zijn taal ontheft door een fake massahuwelijk op touw te zetten om de pers te misleiden lijkt het Absurdistan geworden. Alle materiaal voor een komedie zou je denken. En hoewel er absurdistische en komische elementen genoeg in de film zitten is de ondertoon ernstig en een onmiskenbare aanklacht tegen de verwaarlozing van de bewoners van Irans Koerdistan door zijn lokale en vooral centrale, bestuurders en politici.

IFFR 111 girls

De film is gemaakt door het Iraans Koerdisch regisseursduo Nahid Ghobadi en Bijan Zamanpira en is hun debuutfilm. Producent Bhaman Ghobadi, broer van één van de regisseurs, heeft zelf als regisseur bekendheid gekregen met films als ‘Turtles can fly’ (2004) en ‘A time for Drunken Horses’ (2000). Een film als deze kan dergelijke bekendheid goed gebruiken want de kans dat een dergelijke bredere distributie krijgt is niet groot. Jammer want de film verdient het en is de moeite van een groter publiek waard. Wie hem wil zien heeft de beste kans hem hier op het IFFR te zien.

Email dit artikel naar een vriend Email dit artikel naar een vriend

About Ronald Glasbergen