De Nederlandse debuutspeelfilm `De wederopstanding van een Klootzak’ was afgelopen woensdag de officiële openingsfilm van het 42e International Filmfestival Rotterdam. De film is gemaakt Guido van Driel. Opgeleid als historicus werd Van Driel striptekenaar en filmer Van hem verscheen in 2004 het stripverhaal ‘Om mekaar in Dokkum’. Dat boek was de aanleiding voor een reeks tegeltableaus op het gemeentehuis van Dokkum en nu dus voor een speelfilm, tevens mededinger in de Tiger Award Competition.
De film gaat over Ronnie (Yorick van Wageningen), een wrede crimineel die er niet voor terugschrikt, mensen volledig te verminken en over een Afrikaanse asielzoeker die in Dokkum is neergestreken. Voordat onvermijdelijk hun paden kruisen moet er in dit filmverhaal nog veel gebeuren. Met al zijn hardheid maakt Ronnie geen vrienden. Voor een van zijn wandaden wordt Ronnie, op het matje geroepen bij godfather James Joyce, sterk gespeeld door de onlangs overleden acteur Jeroen Willems. Het is een harde wereld waarin Ronnie van een nog iets hardere schurk een lesje krijgt. Voor een opstanding is eerst een neergang nodig: er wordt er een aanslag op Ronnie’s leven gepleegd. Het spoor van de dader voert Ronnie naar Dokkum.
Dat de auteur van ‘De wederopstanding van een Klootzak’ zowel striptekenaar als filmmaker is, lijkt een goede combinatie. Stripverhalen hebben qua opbouw veel weg van storyboards, zijn per definitie op beeld georiënteerd, vertellen beeldend verhalen, vergroten net als genrefilms kenmerken uit. Het zijn elementen die` De wederopstanding van een Klootzak’ tot een eigenzinnige onderhoudende film maken. Met zijn grafische uitbeelding van geweld, de indeling in hoofdstukken en het gebruik van allerlei persoonlijke prietpraat en parafernalia, leunt de film aan tegen dat onontkoombare monument uit de jaren negentig, ‘Pulp Fiction’ van Quentin Tarantino.
