recensie ‘Stad van Nederland’ in het NAi.

Stad van Nederland in het NAi

Architectuur is en blijft een bijzonder onderwerp, helemaal als je het richt op Rotterdam. De mogelijkheden zijn eindeloos en er is al ongelofelijk veel mee geëxperimenteerd. Zo is ook te zien in de tentoonstelling: De stad van Nederland in het Nederlands Architectuur instituut.

Bij binnenkomst word je verwelkomd door een medewerker die met een vriendelijke glimlach je een soort van telefoontje aanbied. Verspreid over de gehele tentoonstelling vind je tekstballonnetjes, als je dit telefoontje hier tegenaan houdt hoor je verschillende conversaties tussen echte Rotterdammers. Een erg leuk concept, in tegenstelling tot die vaak monotone dialogen die je in veel musea te horen krijgt. Deze speelse manier van uitleggen slaagt er uitstekend in je aandacht er bij te houden en laat ook de verschillende meningen van mensen horen.

Na een korte uitleg van de medewerker begin ik mijn reis op een voor mij erg bekend uitziende polderweggetje. Aan het einde hiervan stap ik door een deur en bevind ik mij ineens in hartje Rotterdam. Overal om me heen zie ik straatverlichting en als je goed kijkt herken je ook de diverse bekende plekjes van Rotterdam: De Erasmusbrug, Het Nationale Nederlanden gebouw en vele andere.

Na even kort om me heen te hebben gekeken in deze vrij kleine ruimte loop ik door de deur naar de volgende kamer. Wat me hier meteen opvalt is de speelse manier waarop het licht geregeld wordt. Door systematisch het licht te dempen en te versterken wordt de illusie van dag en nacht gewekt. Op deze manier kan je de verschillende maquettes van bekende gebouwen als het van Nelle gebouw of het van Gogh museum in een ander licht bekijken. Per gebouw kan je via het telefoontje luisteren naar verschillende Rotterdammers die in een gesprek met elkaar hun mening geven of leuke weetjes over de gebouwen doorspelen.

Stad van Nederland in het NAi

Door naar de volgende kamer, ik kijk mijn ogen uit bij de optische illusie die hier wordt gemaakt. De muren zijn gevormd als spiralen met aan beide kanten een spiegel. Hierdoor lijkt de kamer oneindig terwijl hij in werkelijkheid maar zo`n 4 meter lang is. Na een foto en een korte woordenwisseling met een andere bezoeker loop ik door naar de volgende ruimte.

Opnieuw het gespeel met het licht en de spiegels wat een erg leuk effect oplevert. In deze kamer staan een flink aantal witte blokken van verschillende vormen en formaten. Op de blokken worden doormiddel van beamers verschillende projecties gemaakt. In combinatie met de lichtveranderingen krijg je hierdoor een tal van mogelijke toekomstbeelden. Vol verbazing sta ik te kijken naar omkeerbare voetbalvelden, veeflats en gebouwen met parken erin verwerkt. Dit is het leukste gedeelte van de tentoonstelling. De verschillende mogelijkheden van architectuur worden op een interessante manier weergegeven en het blijft verbazing wekken wat de toekomst allemaal voor ons in petto heeft.

Deze intrigerende ruimte was tevens het laatste deel van de tentoonstelling. Met in mijn gedachte mijn persoonlijke toekomstbeeld geef ik het telefoontje terug aan de nog steeds glimlachende medewerker en loop ik richting de uitgang.

te zien van 01/07/11 tot 01/07/16 in het NAi

www.nai.nl

Email dit artikel naar een vriend Email dit artikel naar een vriend

About Daniel Venema